تریکومونیازیس یا همان تریکومونا یک عفونت شایع مقاربتی است که توسط یک انگل ایجاد می شود. در زنان، تریکومونیازیس می تواند باعث ترشحات بدبوی واژن، خارش ناحیه تناسلی و ادرار دردناک شود. مردانی که تریکومونیازیس دارند معمولاً هیچ علامتی ندارند. زنان باردار مبتلا به تریکومونیازیس ممکن است در معرض خطر بیشتری برای زایمان زودرس باشند. مهمترین درمان این بیماری استفاده از آنتی بیوتیک های مختلف نظیر مترونیدازول و تینیدازول است.
علائم تریکومونیازیس
اکثر افراد مبتلا به تریکومونیازیس ( تریکومونا )هیچ علائم یا علامتی ندارند. با این حال، علائم ممکن است در طول زمان ایجاد شود. هنگامی که علائم و نشانه ها ایجاد می شود، برای مردان و زنان متفاوت است.
در زنان، علائم و نشانه های تریکومونیازیس عبارتند از:
- ترشحات بدبو از واژن که ممکن است ، سفید ، زرد یا سبز باشند.
- قرمزی، سوزش و خارش ناحیه تناسلی
- سوزش اداری و مقاربت دردناک
- درد در قسمت تحتانی شکم
در مردان، تریکومونیازیس به ندرت علائم ایجاد می کند. اما به طور کلی ممکن است یک یا چند مورد از علائم زیر در آنها مشاهده شود:
- خارش یا سوزش داخل آلت تناسلی
- سوزش اداری
- ترشحات غیر عادی از آلت تناسلی
علت ایجاد تریکومونیازیس
تریکومونیازیس یا همان تریکومونا توسط یک تک یاخته تک سلولی، نوعی انگل کوچک به نام تریکوموناس واژینالیس ایجاد می شود. این انگل در طول تماس تناسلی از جمله رابطه جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی بین افراد منتقل می شود. عفونت می تواند در طول رابطه بین زنان و مردان ، زنان همجنس گرا و برخی اوقات مردان همجنس گرا منتقل شود.
انگل دستگاه تناسلی تحتانی را آلوده می کند. در زنان، این شامل قسمت بیرونی اندام تناسلی (فرج)، واژن، دهانه رحم دهانه ادرار (مجرای خروجی ادرار) است. در مردان، انگل میزراه (مجرای ادرار) را آلوده می کند.
دره کمون این بیماری حدود 28 روز ( 4 هفته ) است. در این مدت اگرچه علائمی از بیماری وجود ندارد ولی فرد میتواند ناقل باشد.
عوامل خطر
عوامل زیر میتوانند خطر ابتلا به تریکومونیازیس ( تریکومونا ) را افزایش دهند و به عنوان عوامل خطر شناخته میشوند:
- چندین شریک جنسی
- سابقه سایر عفونت های مقاربتی
- رابطه جنسی کنترل نشده (بدون کاندوم)
- سابقه ابتلا قبلی به تریکومونیازیس
درمان تریکومونیازیس
درمان تریکومونیازیس یا همان تریکومونا نیاز به آنتی بیوتیک هایی دارد که در برابر عفونت های ناشی از این انگل موثر باشد. درمان را می توان در دوران بارداری نیز انجام داد. مترونیدازول (Flagyl)، تینیدازول (Tindamax) یا سکنیدازول (Solosec) مهمترین دارو هایی هستند که برای درمان این بیماری استفاده میشود. لازم به ذکر است که تا 24 الی 48 ساعت پس از مصرف این داروها نباید از نوشیدنی های الکلی استفاده کرد زیرا میتواند تداخلات داروی و عوارض جانبی جدی ایجاد کند.
عوارض جانبی تریکومونیازیس
تریکومونیازیس یا همان تریکومونا می تواند خطر ابتلا یا انتشار سایر عفونت های مقاربتی را افزایش دهد. به عنوان مثال، این بیماری میتواند امکان ابتلا به HIV و انتقال آن را افزایش دهد. همچنین تریکومونا میتواند باعث افزایش خطر سرطان دهانه رحم یا پروستات شود.
راه های پیشگیری از تریکومونا
مانند سایر عفونت های مقاربتی، تنها راه پیشگیری از تریکومونیازیس داشتن رابطه جنسی کنترل شده است.
.
.
پایان
.
منابع
